(زبان حال رقیه (س) با بابا همه مصائب از عاشورا تا خرابه شام)
جلو چشمای من سرت رو می برید
پیش چشم همه موهاتو میکشید
توی خیمه ها ولولس – چون زدن به تو نیزه ای
از قفا برید رأستو – میدونست هنوز زنده ای
همه لشکریان منتظرن که جون بدی تو
همه می خوان ببرن گوشواره دخترتو
نیمه سوخته روسرش معجریه دختر تو
*حالا تو حرف بزن برای دخترت

فقط از من نپرس چرا سوخت معجرت
ندیدی مگه ازرو نی – همه حرم شعله ور
زبونه کشید بر سرم –گفتمت منو هم ببر
نیمه شب میون دشت پر غم و درد یکی سیلی زد
صورت گلت رو مثل فاطمه زد برات نیلی کرد
هر چی من صدات زدم زجر لعین منو هی میزد
 ما روی ناقه  و تو بودی روی نی
تو تو طشت طلا  ما رفتیم بزم می
همه پیش ما مست مست- یکی خیزرون داشت بدست
گفتمت قرآن نخون-خیلی دشمنان پست پست
گفت یزید میخوام ببرم کنیز دختری رو
همه می خوان بخرن سکینرو غنچه دختر تو
شکر لله که بابا بودش پیش مون خواهر تو
*ببین پای منو شده پر آبله
شده پهلوی من شبیه فاطمه
جون منرو زخمات گرفت –جون عمرو خیزرون
خستم از این درد و غم –تو دیگه نگو بم بمون
دیگه آخر سفر شده پر من شکسته شده
همه نماز روز و شب های من نشسته شده
عمه بسکه سپرم شده تو ببین که خسته شده

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------

قدمْ من _ نفسْ من _ زمینْ تـو _ هوا تـو
 به اینجا رسیده "مَـن"م با دو تا "تـو"
بیا شاید این بال هامان پریدند
 خدا را چه دیدی، تو حالا بیا _ تـو...
...برای پر و بالِ این جا نشینم
 كمی آسمان باش و منهم بـَرا _ تو
بیا اصلاً عمّه قضاوت كند، "این
 كه من زودتر خواب دیدم وَ یا تـو"
من و عمّه باید به زحمت بیفتیم
 برای تو و دیدن تـو ، چرا تـو ؟!
شكسته دل هر كه در این خرابه است
 خدا، آسمان، جبرئیل، عمّه، ما، تـو
به معراج هفت آسمانم رسیدم
 همین جا، همین كنج ویرانه با تـو
بیا تا كه گیسوی هم را ببافیم
 یكی من ، یكی تـو _ دو تا من، دو تا تـو
شاعر:علی اکبرلطیفیان

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------